اي ستاره ها كه بر فراز آسمان 
                                        با نگاه خود اشاره گر نشسته ايد
اي ستاره ها كه از وراي ابرها 
                                        بر جهان نظاره گر نشسته ايد
آري اين منم كه در دل سكوت شب 
                                        نامه هاي عاشقانه پاره ميكنم
اي ستاره ها اگر بمن مدد كنيد 
                                         دامن از غمش پر از ستاره ميكنم
با دلي كه بويي از وفا نبرده است
                                         جور بيكرانه و بهانه خوشتر است
در كنار اين مصاحبان خودپسند 
                                         ناز و عشوه هاي زيركانه خوشتر است
اي ستاره ها چه شد كه در نگاه من 
                                         ديگر آن نشاط ونغمه و ترانه مرد ؟
اي ستاره ها چه شد كه بر لبان او 
                                          آخر آن نواي گرم عاشقانه مرد ؟
جام باده سر نگون و بسترم تهي 
                                          سر نهاده ام به روي نامه هاي او
سر نهاده ام كه در ميان اين سطور 
                                          جستجو كنم نشاني از وفاي او
اي ستاره ها مگر شما هم آگهيد 
                                          از دو رويي و جفاي ساكنان خاك
كاينچنين به قلب آسمان نهان شديد 
                                           اي ستاره ها ستاره هاي خوب و پاك
من كه پشت پا زدم به هر چه كه هست و نيست 
                                           تا كه كام او ز عشق خود روا كنم
لعنت خدا بمن اگر بجز جفا 
                                            زين سپس به عاشقان با وفا كنم
اي ستاره ها كه همچو قطره هاي اشك سربدار 
                                            سر بدامن سياه شب نهاده ايد
اي ستاره ها كز آن جهان جاودان 
                                            روزني بسوي اين جهان گشاده ايد
رفته است و مهرش از دلم نميرود 
                                            اي ستاره ها چه شد كه او مرا نخواست ؟
اي ستاره ها ستاره ها ستاره ها
                                            پس ديار عاشقان جاودان كجاست ؟